het verhaal van de hagedis

26 februari 2012 - Melbourne, Australië

ik had belooft om een verhaal van de aberiginals te vertellen:
je ziet op de foto een groen gedeelte, dit is het enige gedeelte op de hele berg dat groen is en de verklaring daar voor is mijn verhaal

op een dag was er een dikke slome hagedis die geen zin had om zelf eten te gaan zoeken toen hij opeens de poot afdrukken van een emu zag en hij kon ook zien dat de emu gwond was dus hij ging er achter aan. toen hij de emu enmaal in het vizier had zag hij dat de emu gespeert was en dat hij daarom dus niet meer helemaal gezond was. maar in die tijd was het verboden om de prooi van een andere jager te nemen zelfs al zie je hem nergens hij kan er nog steeds door de sporen achter aan zijn, maar de dikke hagedis negeerde dit en haalde de emu neer en at hem op. toen de rechtmatige jagers aan kwamen en aan de hagedis vroegen of hij hun emu had gezien verborg hij vlug alle botjes en restjes en zij dat hij hem niet gezien had maar dat hij sporen had gezien die een andere kant op liepen. de jagers zagen al heel snel dat de hagedis niet de waarheid had gezecht want ze waren heele goede spoor zoekers maar ze konde niets vinde en toen wisten ze wat er was gebeurd en keerde terug naar de hagedis. de hagedis had natuurlijk niet zitten wachten en probeerde zo snel mogelijk terug naar zijn hol boven op uluru te klimmen maar door dat hij zoveel had gegeten ging dat maar heel moeilijk en langzaam. dus toen de 2 jagers terug kwamen bij de hagedis zagen ze hem nog naar boven klimmen. wat ze toen deden was ze liten het vuur van de hagedis hoog opvlammen wat grote zwarte roet wolke veroorzaakte en wat nu nogsteeds op sommige plekke de berg zwart kleurt, en ze roosterde de hagedis langzaam toen hij naar boven aan het klimmen was. dit was teveel voor de hagedis die zo vol zat dat hij niet snel genoeg kon klimmen om de vlamen te ontkomen en hij begaf onder de hitte en gleed langs de helling omlaag en schuurde zo een deel van ze huid af dat nu nog te zien is als een groene veeg op de helling van uluru. zijn lichaam is vervolgens tot steen vergaan en verbrokkeld en ook deze resten zie je nu nog onder zijn hol liggen met hier een daar een beetje huid op de rotse.

wat dit verhaal probeert te vertellen want dit is verder geen echt belangrijk verhaal voor de stam dit is een kinderverhaal dat wel is waar delen van uluru beschijft maar vooral beschrijft dat je niet een andere jagers prooi mag stelen en dat als je dat wel doet je word gestraft.

Deze foto werd gemaakt op 26 februari 2012 in Melbourne, Australië.